Het is voor half 7 in de ochtend. Ik stap op de fiets. De straten zijn nog heerlijk rustig. Arnhem ontwaakt langzaam. Tegelijkertijd vraag ik mijzelf af: waar ben ik mee bezig? Waarom doe ik dit? Ik had net zo goed nog in mijn warme bed kunnen liggen… Als ik de Rosendaalsestraat omhoog ben gefietst en met het bekende klingeltje de deur open van Rocket, komt de wierrook en warmte me tegemoet. De Astanhga dames geven me een warm welkom en ik rol mijn matje uit. Het is weer tijd voor Mysore: het zelfstandig uitvoeren van de reeks oefeningen van de Ashtanga Yoga.
Ik moet zeggen: aan het begin was het wennen. Zo vroeg de deur uit. En dan beginnen met een chant in een vreemde taal. Om vervolgens met je A4-tje waar de verschillende houdingen op staan in je eentje wat te klungelen. Maar kom je vaker, dan merk je dat je vorderingen enorm snel gaan. En dan merk je ook dat de practice helemaal niet zo individueel is als het lijkt. Je bent allemaal met hetzelfde bezig. En na jouw welverdiende shavasana weet je dat je samen met de andere asthangi’s kan genieten van een kop heerlijke warme thee. En voor je het weet sta je dan ineens in een hoofdstand of laat je jezelf achterovervallen in een wielhouding.
Dus ja, je kan fysiek aardig uitgedaagd worden bij Mysore. Echter gaat het er zeker niet om jezelf elke ochtend uit de naad te werken. Bij de Mysore heb ik geleerd dat het voornamelijk gaat om hoe je je erna voelt. Wil je dat je dag draait om je practice, en vervolgens de hele dag moe zijn en spierpijn hebben? Of wil je dat jouw practice draait om je dag? En dat het er dus vooral om gaat dat jij een heerlijke dag hebt na de Mysore?
Maar hoe mooi en leuk die houdingen en de fysieke voordelen uiteindelijk zijn, dat is lang niet alles waar je het voor doet. Naast je lichaam train je namelijk ook je (zelf)bewustzijn. Net als bij yoga geeft het leven je af en toe een uitdagende situatie. Iets wat je helemaal anders zou willen hebben, iets waar je helemaal geen zin in hebt, iets waar je bang voor bent, iets waar je boos van wordt, of iets dat je blij maakt. Dan is die lastige houding op de mat of die emotie die opkomt toch interessant. Hoe reageer jij daarop? Hoe ga je ermee om? Lukt het je om het er te laten zijn? Er zonder oordeel naar te kijken? Rustig te blijven ademen? Ik merk dat wat ik leer aan (zelf)bewustzijn op de mat steeds beter meeneem in het leven. Dat vergt wat geduld, maar maakt het leven steeds beter!
Kortom, genoeg reden om eens een kijkje te komen nemen in de vroege ochtend. Maar: doe het niet één keer. Hou het een poosje vol, zodat je ook de lange termijn voordelen gaat merken ten opzichte van de korte termijn ongemakkelijkheden. En je hoeft niet om 6:30 al te beginnen. Zeker aan het begin niet. De Mysore is van 6:30 tot 8:30, dus als jij een uurtje aan de slag wilt kan je ook om 7:30 starten. En voor de avondmensen is er tegenwoordig een middag Mysore. En je hoeft ook niet elke dag te gaan. Zelf ga ik 3 dagen per week en vind dat voor nu meer dan genoeg. Zie ik je daar?